Bir Düş Gördüm Ya Da O Beni Gördü

Ne tuhaf değil mi? İnsan kendi elleriyle etrafına uzunca bir duvar örüyor ve kendini içeriye hapsedip çıkamıyor. Bir süre sonra alışıp çıkarılmayı da istemiyor, beceremiyor.
Ne tuhaf, karda açan çiçeğin inatla, olanca güzelliği ile karda açmaya ısrarcı oluşu.
Garip, bir kuşun yaralı kanadıyla uçmaya çalışması, canı yanmasına rağmen gösterdiği o gayret.
Cesaret edemiyorum, belki de korkuyorum uçmaya. Fakat bilmiyorum ki, yolun sonu rengarenk.
Güzel olan her şey hayal sanki. Her geçen gün silikleşip yok oluyor. Yaşadığım tüm güzel şeyleri düşümde görmüşüm belki de, geri kalanlar gerçek gibi.
Hisler, ne kadar farklılar. Bir türlü sabitlenmiyorlar. Bir gün çok aşık olunca duracakları yeri biliyor gibiler. Bilmiyorlarsa da canları sağolsun. Geçeceğini biliyorum, her güzel şeyin bir sonu vardır zaten.
                                                                       Ve her doğum bir mucize, her ölüm ise erken ölümdür.